Niestety nasz kraj w statystykach zajmuje w Europie drugie miejsce w spożyciu leków na jednego mieszkańca w rankingu ilościowym. Polak przyjmuje rocznie 30 opakowań leków. Oczywiście duża cześć tych leków jest przyjmowana ze wskazań niemedycznych lub w ilościach i dawkach przekraczających dozy terapeutyczne. Sytuacja ta sprzyja lekomanii, uzależnieniu od leków, głownie przeciwbólowych, uspokajających, nasennych, narkotycznych. Obecnie grupą leków stwarzających największe ryzyko uzależnienia są Benzodiazepiny, do których zaliczamy leki o działaniu: przeciwlękowym, uspokajającym, nasennym, przeciwdrgawkowym i rozluźniającym mięśnie. W naszym lekospisie obecnie jest zarejestrowane kilkaset specyfików z tej grupy.

Duże spożycie Benzodiazepin powoduje narastanie liczby osób uzależnionych, konieczność stworzenia skutecznych metod leczenia lekomanii. Preparaty farmaceutyczne z tej grupy poprzez swoje działanie, poprawiające nastrój, wywołując euforię, szybko i skutecznie likwidując napięcie, lęk oraz ułatwiając zasypianie, powodują zależność. Przyjmowanie ich w okresie dłuższym niż 2-4 tygodni uważa się za niebezpieczne. Powodują one zjawisko znane z zależności opiatowej i alkoholowej, narastanie tolerancji. Pacjenci w celu wywołania podobnego efektu muszą przyjmować coraz większe dawki, często olbrzymie, niekontrolowane. Rekordziści przyjmują z czasem do kilkuset tabletek na dobę. Uzależnienie wywołane przez benzodiazepiny nazywamy fizjologicznym, co oznacza, że leki wpływają na nasz metabolizm. Ich odstawianie wiąże się z występowaniem licznych, niebezpiecznych objawów abstynencyjnych. Do najbardziej zagrażających należą:

padaczka, drgawki mogą wystąpić już po kilku dniach stosowania i nagłym odstawieniu czy zmniejszeniu dawek
psychozy i zaburzenia świadomości najczęściej o typie majaczenia, występują z reguły u osób przewlekle przyjmujących BZD
abstynencyjne objawy wegetatywne: skoki wartości ciśnienia tętniczego, tachykardia czyli szybka akcja serca
zaburzenia neurologiczne

Obserwujemy również przykre objawy głównie psychiczne towarzyszące odstawieniu lub redukcji dawek: lęk z odbicia, silny niepokój do pobudzenia, objawy depresji, zaburzenia snu, najczęściej bezsenność.

Leczeniem zespołu uzależnienia od leków (F 13) zajmują się psychiatrzy. Najczęściej stosowany schemat polega na podstawieniu przyjmowanych BZD, inną długo-działającą pochodną i stopniową redukcją dawek. Proces taki musi trwać od kilku tygodni do dwóch lat. Często zaleca się pacjentom hospitalizację przez okres dwóch miesięcy. W czasie redukcji pacjent poddany jest oddziaływaniom psychoterapeutycznym mającym wzmocnić jego motywację do terapii. Idealnym zespól terapeutyczny składa się z: psychiatry, psychologa, specjalisty psychoterapii uzależnień. Niestety trzeba wspomnieć, ze spora część kuracji nie prowadzi do skutecznego odstawienia BZD. Pacjenci często przerywają leczenie i powracają do przyjmowania leków.